کلبه آرامش/ مادرانه تالیف حسین وفابخش

مقدمه کتاب:

هنگامی که چشم خود را در این جهان گشودیم، در اوج تنهایی و اضطراب، ناگهان در آغوش مادر خود قرار گرفتیم. آنجا بود که برای اولین بار طعم آرامش را چشیدیم. کم کم عادت کردیم برای رفع نیازهای جسمی خود نیز به مادر پناه ببریم تا او ما را از شیره جانش سیراب نماید. هنگامیکه برای اولین بار می‌خواستیم برخیزیم، تشویق‌های مادرانه بود که زحمت افتادن و دوباره ایستادن را برایمان شیرین کرد و هنگامیکه با دیوار برخورد کردیم و درد سراسر وجودمان را پر کرد، باز این آغوش مادر بود که طعم آرامش خاطر را برایمان به ارمغان آورد. هنگامیکه وارد مدرسه شدیم، اگر تشویق‌ها و کمک‌های مادر نبود، شاید هیچگاه خواندن و نوشتن را نیز یاد نمی‌گرفتیم. و چه زیبا بوده و هست: آغوش مادرانه! آغوشی که در آن طعم مهر و محبت، و لذت آرامش را چشیدیم.

مادران ما قطره قطره وجودشان را با عشق به “حسین فاطمه” به ما خوراندند و شور ولایت را در دل‌هایمان قرار دادند. برای اولین بار که برمی‌خاستیم، “یا علی” گفتن را یادمان دادند که بعدها که بزرگتر شدیم و زمین خوردیم، بدانیم دنیا به آخر نرسیده و می‌توان با یک “یا علی” دیگر، دوباره برخاست و همه چیز را از نو آبادان کرد. حقیقتا چه واژه مقدسی است این واژه مادر.

حتی کسانی هم که از نعمت حضور ظاهری مادر خود محروم هستند، آرامش خود را مدیون یاد و خاطره مادران خود می‌باشند. شاید آن‌ها حتی بیشتر و بهتر قدر این فرشته بی‌همتای خداوندی را بدانند.

آرامش، یکی از بزرگترین نعمت‌های الهی است که خداوند آن را به بندگان شایسته خود به ارمغان داده و آرامش حقیقی را با یاد خود قرین ساخته وفرموده:

«أَلَا بِذِكْرِ اللَّـهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»[۱]

«آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش می‌یابد»

و هنگامیکه به پیوند بین اطاعت خداوند و پدر و مادر توجه کردم، تازه متوجه شدم ریشه این آرامش مادرانه، رنگ و بوی خدایی دارد، زیرا ذات احدیت فرمود:

«وَقَضَى رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا»[۲]

«و پروردگارت فرمان داده: جز او را نپرستید! و به پدر و مادر نیکی کنید.»

این حقیقتِ لطافتِ جنس زن است که می‌تواند مردان و زنان بزرگی را در دامن پرمهر خود تربیت نماید. قدرت عواطف زنانه است که می‌تواند مرد را، به بلندای سعادت رهنمون ساخته و موجبات رشد فکری و معنوی او را فراهم سازد. به همین دلیل است که هیچگاه دوست نداریم دنیایی را تصور کنیم که درآن مهر مادرانه وجود نداشته باشد. و چه زیبا فرموند پیامبر عزیزمان:

«چه خوب فرزندانی هستند دختران، چرا که لطف بیشتری دارند، بسیار کمک‌کننده و موجب انس انسان هستند، قرمشان در خانه مبارک است و در خانواده، مهر و الفت ایجاد می‌کنند.»[۳]

پس لازم است که این کتاب را تقدیم دارم به مادر تمام مهربانی‌ها و زیبایی‌ها، حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله علیها)؛ او که برای پدرش نیز همانند مادری دلسوز بود و برای امت اسلام، مادری مهربان و فداکار.

و تقدیم به تمام مادران این سرزمین که با مهر خود، سعادت ایرانِ عزیزِ اسلامی را تضمین نمودند.

مادرم! تا آخرین لحظه حیات، مدیون محبت‌های تو هستم. ای زیباترین نغمه الهی و ای تجلی مهر و محبت خداوندی.

در این کتاب سعی نمودم راهکارهایی را از آیات قرآن و سخنان نورانی اهل بیت علیهم‌السلام مطرح کنم که به یاری این تعالیم نورانی و به لطف روح زیبا و لطیف خود، خانواده‌ای مستحکم را بنا کنید.

امیدوارم این تلاش کوچک مورد قبول امام رئوف، علی ابن موسی الرضا علیه‌السلام قرار بگیرد.

حسین وفابخش

مشهد مقدس رضوی

بهار ۹۵